در بایکوت نسبی خبری تظاهرات و ناآرامی های مردم به معنی واقعی کلمه مظلوم بحرین، چند روز پیش نوجوانی 14 ساله در اثر برخورد گاز اشک آور با سرش جان داد!
"لاشه انسان شاهکار اختراع
آدمی افتاد، مرد، کو ابا؟
آن یکی درد مرض
آن یکی درد بلا
کودکی در گوشه ای
بر سر دعوای خاک
می کند جان را فدا
آن یکی زیر لشکر ریشه های بی خدا
زیر خوشه های پر صدا
آن یکی بالای بام
آن یکی بر سر یک حرف ندا
آن یکی پس میله های سیاه
بر سر سرخْ خط کفر و خدا"
 |
| علی جواد احمد، عکس از آبنا |
"لاشه انسان شاهکار اختراع
آدمی افتاد، مرد، کو ابا؟
آن یکی درد مرض
آن یکی درد بلا
کودکی در گوشه ای
بر سر دعوای خاک
می کند جان را فدا
آن یکی زیر لشکر ریشه های بی خدا
زیر خوشه های پر صدا
آن یکی بالای بام
آن یکی بر سر یک حرف ندا
آن یکی پس میله های سیاه
بر سر سرخْ خط کفر و خدا"
سوریه هم این روزها به راحتی شاهد جان دادن انسان هایی است که برای طلب آزادی "نرم تر از بوسه یک مادر بر گونه های نوزادِ تازه متولد شده اش" کشته می شوند، 88 کشته در بازداشتگاهها به گفته عفو بین الملل، در این بین 10 نفرشان نوجوان بوده اند، که به سختی شکنجه شده اند! و لیبی هم این روزها شاهد انقلاب دردناک دیگریست، از دسته تمام انقلاب ها، رها شدن بیماران در بیمارستان و گورهای دسته جمعی و شکنجه و کشته و ... کافیتان نیست ای ابنای بشر؟!
هرچی می خوام ورود سیاسی به این مسائل پیدا نکنم نمیشه، این رو هم به چشم حمایت از اون مردم مظلوم و مخصوصا کودک نازنین بحرینی ببینید، "نمی دونم چرا رسانه های وابسته به هر نوعی به جنبش سبز هم، در تبعیتی مضحکانه و در عین حال دردناک از رسانه های غربی، حرکت آزادی خواهی مردم بحرین رو بایکوت خبری کردند"؛ درسته ابعاد مسئله نسبت به سوریه و دیگر جاها کوچک تره اما از نظر من "آزادی خواهی" هدفی زیبا و قابل احترامه، و فرقی نمی کنه توسط همفکران ما باشه یا مخالفانمون.
 |
| حمزه الخطیب، عکس از ویکی پدیا، صفحه حمزه الخطیب |
من برای "حمزه الخطیب" کودک سوری که زیر شکنجه کشته شد نوشتم، و وظیفه ام میدونم کشته شدن کودکی دیگر فقط کیلومترها آنطرفتر را هم دردناک بنگرم و برایش بنویسم. باز هم می گویم:
"«حمزه الخطیب» و «علی جواد احمد» کودکان قرنی اند، که در آن برای آزادی خواهی از کشتن یک کودک هم حتی با شکنجه و ابزارهای دیگر دریغی نیست."
«علی» از «حمزه» هم مظلوم تر است، کاش مظلومیتش را فدای آنچه ما بزرگترها "مهمش" می خوانیم نکنیم.
این بایکوت مسخره رسانه های جنبش، من را کاملا بیاد بایکوت خبری چند ماهه اول ناآرامی های سوریه توسط رسانه های داخلی جمهوری اسلامی می اندازد، که در نهایت مجبور به شکستن این سکوت شدند، به راستی چه تفاوتی دارد؟ لااقل رسانه های حرفه ای مانند بی بی سی نه بخاطر تعهد های اخلاقی اشان که باز هم برای تفکر حرفه ایشان در جذب و حفظ مخاطب تا حدودی، اتفاقات بزرگ از این دست بحرین را گزارش می کنند.
"آیا به راستی آزادی خواهی را می بایست بر اساس تفکرات خواهشمندانش احترام گذاشت؟"
در این زمینه بخوانید:
مرجع خبر، بی بی سی فارسی
از اخبار این روزهای سوریه؛ 88کشته در بازداشتگاه ها به گفته عفو بین الملل، مرجع: بی بی سی فارسی
قطعه "مرگ انسانیت" از فریدون مشیری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.