وقتي با مني،
تكه اي از وجودمي،
قطره اي از خونمي،
همه عمق دو چشمانمي؛
وقتي با مني،
من مي دانم كه تو تا ريز ترين درونم روان،
كه تو در فكرم همه جا راهبان،
كه نوك انگشتانم مي غلتاني بر ورق ناميزان؛
وقتي با مني،
ابرها سپيدند، اما سپيدي طلبند از دل من،
آب روان است، اما جوشش طلبد از خون من،
سنگ سخت است، اما سختي طلبد از دست من؛
وقتي با مني،
من نمي دانم خورشيد كجاست؟
پرنده كه بال زدن ياد داشت،
خسبيد؟ كجاست؟
من نمي دانم لمس انار،
آيا هنوز هم
همانقدر زيباست؟
وقتي با مني،
من نمي دانم،
چرا نمي دانم چرا؟
چوپان گوسپندان را برده است چرا؟
يا چرا اين مردمان گويند ناروا؛
وقتي خوبي هست،
صفا هست،
انار هست،
سبزه هست،
وقتي هنوز دستي براي دست دادن هست؛
چرا اين همه نازيبا، چرا؟
چرا نامردمان گويند چرت و پلا؟
وقتي با مني،
چرا من نگويم اين همه پرت و پلا؛
چرا، چون، چگونه، از چه راهي مي برند آدم ها را چرا؟
چرا من نخواهم دنيايي بي چرا؟
وقتي با مني،
چرا اين همه پاشم تخم چرا؟
وقتي با مني،
مي گرداني مردمكان خيس،لرزان؛
وقتي با مني،
مي چرخاني سر حيران، پريشان،
مي رقصاني دل سرگردان،
مدهوشم كني بي كران؛
يك دمم هوشم نكشي به كسان؛
وقتي با مني،
چه نيازم به مستان و بي خبران؛
وقتي با مني،
دوست دارم بنويسم،
سر انگشتان ظريفي بوسم،
لحظه اي به بازي سر زلفت جوشم،
تلفت العيني به گوشه نگاهت تا سحر رقصم،
پيك ها را مي به مي تا ته نوشم،
اين روز مبارك را تا خود شب گردت پيچم؛
كه تو امروز نغمه ها مي زدی،
چوچك؛
كوچك؛
دست و بالك مي زدي،
دست و بالك مي زدي،
همچو همچو
شيرينك؛
اي همه مستي و
اين ديوانه دل من آلونك،
همچو همچو
پيك ها مي زنيم تا سحر،
مست و مستك؛
كه از اين روز مگرم هست فرخنده ترك؟
آري؛
وقتي با مني،
هر روزش بود مستانه ترك...
وقتي با مني،
ياد داري كه پاس همان كلون در باشد؟
كلك لو آلونك مرغون ور باشد؟
وقتي با مني،
ياد داري طارمي ها به چشم تو چه زيبا يكسر باشد؟
ياد داري كه آن پير زن،
با چشمان آماس،
پي چه پشت در باشد؟
ياد داري شب،
برهنه،
من،
در آغوش تو،
همسر
باشد؟
ياد داري آن شب،
هوا چه ناجوانمردانه گرم،
سرد و سور باشد؟
وقتي با مني،
من همه اش گرم،
سرد و سورم باشد؛
وقتي با مني،
انگشتم بر تكرار آن شب هر دم باشد؛
راستي وقتي با مني مگر مي شود تكرار نكرد؛
تولدت مبارك را بر زبان زنار نكرد؟
...
راستي،
به راستي،
دروغ نمي گويم؛
به راستي،
وقتي با مني،
مگر مي شود لذت بودن را هي
به پيك ها
اصرار نكرد؟
...
راستي...؟!
يكشنبه هشتم فروردين 1389
يك الي 3:37 بامداد
